The end draws nearer...

Mijn laatste bericht voordat ik terug ga, naar Nederland:

Hey iedereen!

Hier ben ik dan weer, sind een tijd. Met mij is alles best, en met jullie hopenlijk ook.
Iedereen die exames heeft gehad en geslaagd is, gefeliciteerd! Mochten er mensen zijn die niet geslaagd zijn, het spijt me. Volgend jaar beter!

Ik hoor dat het weer in Nederland erg goed is. De rede waarom ik me daar mee bezighoud is omdat langzaam aan, mijn tijd op dit continent ten einde loopt. Achja..

Maar éérst!
Wat heb ik gedaan in de tussentijd? Eigenlijk vrij weinig. Ik heb me voornamelijk bezig gehouden met het verkopen van Bob, wat niet echt wil lukken. Het komt waarschijnlijk wel goed, maar het heeft allemaal met geluk te maken. Het backpacker seizoen is voorbij, dus er zijn weinig mensen op zoek naar auto's. Ik weet nog niet wat Alex en ik hier aan gaan doen, maar ik heb helemaal geen zin om me zorgen te maken.

En verder..
In Brisbane heb ik nog een gezellige tijd met mijn familie doorgebracht. We hebben de auto opgeknapt, dat was erg leuk, ook nog een beetje geleerd.
Voordat ik daar vertrok zijn we met de hele familie bij tante dinky langsgeweest, hier beter bekend als 'Oma'. Dat was erg gezellig. We gingen naar een groot vis eet feest, waar er heerlijke verse vis en zeefruit was. Ik heb verschrikkelijk veel gegeten. Uiteindelijk was ik met Sarah met de garnalen aan het spelen, je kunt je verbazen over hoeveel plezier je hebben met iets simpels als dat.
Ik heb een nachtje bij oom Charlie doorgebracht, ook dit was erg gezellig. Ellie en Johanna zijn twee kleine donderstenen, maar het zijn leuke nichtjes.

Daarna vertrokken Alex en ik naar Sydney. Het is zo raar om daar weer te zijn. Ik was er de eerste week van mijn reis, en nu ik terug kwam voelde ik opeens hoe anders ik was. Het voelde bijna als een thuis.
Het weer is nu ook een stuk kouder. De zon is nog steeds warm, maar als die weg is neemt de koude lucht en wind over. gelukkig dus dat in Nederland de zomer trouw op mij wacht.
In Sydney kwamen we per puur toeval een meisje tegen dat ook in onze reisgroep zat. Ik was haar al tegengekomen in Noosa, en nu weer. Het was echt grappig. Samen met haar en een vriendin zijn we wat gaan eten en hebben we later possums gevoerd in het park. Er was een dikke stinkende possem, ik noemde em Sies, die geen genoeg kon krijgen en rustig al het brood op at. Maffe beesten hier in Australië.
De volgende dag ben ik met Alex voor werk gaan kijken. Als ik vertrek blijft hij nog een half jaar in Australië en vertrekt ook naar Nieuw Zeeland. Hij moet eerst wat geld hebben, dus gaat ie werken. Ik geloof dat dat allemaal wel goed komt.
Die avond zaten we op onze hostel kamer. Ik wou nog even lekker een backpacker zijn. Ik heb gelachen met een paar Canadese meisjes. Ze zeiden de woorden 'like' wel vier keer in een zin. Zij zouden de volgende dag vertrekken en we deelde onze ervaringen. We vertelde 'THE story'. Elke backpacker heeft een verhaal, één enkel verhaal dat echt het apartste was dat die persoon was overkomen. Meestal begint deze met 'so I was drunk'. Het verhaal van de dames was verschrikkelijk grappig, we hebben erg veel gelachen. Het was leuk terug te kijken, en te praten over wat we geleerd hadden en hoe we naar dingen keken. het was geen zwaar gesprek, maar wel een prettige ervaring (lastig uit te leggen).

De volgende dag vertrok ook ik. Ik moest de trein naar Fassifern, Newcastle, hebben. Het Sydney treinstation is dus ff écht wat groter dan die van Amsterdam, laat staan Roermond, en het was een vervelende, natte, hongerige, slaperige, ochtend.

En nu ben ik weer hier, bij Joani. Met mijn lieve nichtjes Margy, Sophy en Katie. Katie heeft haar haar geverfd, het is kei vet.

De plannen nu?

Ik moet van de auto af komen, maar dat lukt wel. Ik ben hier nu nog twee weken. Ik blijf nog een weekje in Newcastle, om nog even met de familie te zijn. Als ik terug ga zie ik ze niet voor een lange tijd, dus ik geniet er nog even van.
Daarna ga ik terug naar Sydney, om vanuit daar het vliegtuig te pakken. Om een punt te zetten achter dit avontuur.

Ik ben niet triest, dat het afgelopen is. Nog ben ik blij. Ik ben verbazingwekkend tevreden, een soort gevoel van vertrouwen en trots in mijzelf.
Ach, wat zijn al deze woorden.
Over twee weken ben ik terug, en kunnen jullie, mijn familie en vrienden, mij met eigen ogen zien.

Tot dat moment, gegroet.

De blonde avonturier.