Bob

Dag lieve Familie, vrienden, kenissen en verdwaalde internetters!

Beste lezers,

Pak allen jullie landkaart van australie (doe maar gewoon) en luister naar mijn verslag van mijn reis uit Toronto, Newcastle, New South Wales tot Port Fairy, Victoria.

Mijn twee metgezellen Alex en Astrid kamen naar Toronto toe, bij mijn familie, om ons daar voor te bereiden op onze reis. Alex en ik hebben een Toyota Camry (stationagon) gekocht die (het tot nu toe) goed doet. Deze hebben we liefkozend 'Bob' genoemd, naar de kat van Joani. Vraag me niet waarom, het leek gepast.

We vertrokken uit Toronto op 8 januari, vanuit hier reden we eerst naar Sydney, richting het zuiden. Astrid en Alex moesten kijken of ze post hadden bij hun backpack adres en er moesten wat kaarten gekocht worden. Ik ben tot nu toe navigator geweest.. en ik ben er inmiddels vrij goed in, gaanderweg leren we.
Na deze tussenstop zette we koers voor Canberra, de hoofdstad van Australie (wist ik helemaal niet, dacht dat het sydney was). Maar als je de kaart erbij heb (doen, nu) dan kan je zien dat het een hele rit is en we moesten stoppen in Mossvale, een gat van een dorp dat iets ten Zuid Westen van Moolongong ligt.
We sliepen hier in een Motel dat erg goedkoop was, de volgende ochten gingen we verer. Maar... De auto reed een klein stuk en startte daarna niet meer. PANIEK! Gelukkig was dat pobleem na een korte pauze in de schaduw verholpen en we konden verder.
Ik Canberra aangekomen moesten we een hostel vinden, dit was erg lastig aangezien het hostel uit de 'lonely planet' niet meer bestond. We vonden uiteindelijk een slaapplek boven een Pub, waar ze halve liters schonken. Daarna moesten we (pal naast het centrum) onze auto nog kwijt. Door onze diplomatische kwaliteiten konden we em gratis parkeren achter een winkel. In de pub heb ik tot laat tegen Alex gepooled, ik speelde verschrikkelijk.

De volgende ochtend vroeg gingen we weer verder. Astrid moet op 24 februari in Adelaide zijn, dus we moesten
een pas houden.
Ik was met het plan gekomen door het 'Kosciuszko national park' te rijden. Leuk idee, maar nadat we halverwege waren kwamen we erachter dat dit park enkele maanden geleden compleet afgeberand was in een bushfire, de uitgestrekte lappen zwarte grond en droge krokante bomen waren een duidelijke hint. Toch was het wel prachtig dit landschap te zien, en hoe de planten weer zo snel wisten te groeien. Dit komt omdat bosbranden in australie deel zijn van de natuurlijke ciclus, na miljoenen jaren hebben de planten (en soms zelfs dieren) geleerd er mee om te gaan en zich aan te passen.
Dit park liep uiteindelijk uit in een stoffig onverharde weg, onze auto is er nog smerig van.

Die avond stopte we in Bega, ten Zuiden van Sydney, aan de kust. Het was een leuk, klein en gezellig hostel, bovenal goedkoop. Alex kookte iets lekkers en we gingen vroeg naar bed. De volgende dag gingen we naar het strand, het was tropsich en ik rende met uitgestrekte armen de azuurblauwe eeuwigheid in. Aan de Zuidzeide van het strand waren rotsen waar ik op onderzoek uitging en ik vond de meest prachtige schelpen, die uit films, en ook dingen als zee-egel skeletten enzo. Nadat ik een frietje gehaald had en de meeuwen probeerde weg te jagen zei Alex: 'kijk eens, gek' en ik volgde zijn blik naar de zee. Boven het wateroppervlag, in de branding, tenmidden van de grote schuimkoppen staken 'tig (en ik bedoel echt heel veel) vinnen van dolfijnen uit het water, glanzend in de zon. Helaas, ik had mijn fototoestel niet bij me, maar dat was eigenlijk niet eens nodig.
Die avond mocht ik koken (yay!) en ik maakte pasta, met 'papa-saus'. Ik heb niks laten aanbraden, een doorbraak.
Die volgende dag (ik heb totaal geen grip op data) gingen we weer verder. Ik ben er in geslaagd om ons vanaf de snelweg linea recta naar ons hostel te rijden, een gigantisch gebouw. Weer moesten we onze auto kwijt zien te raken, maar het hostel had een deal met een plaatselijke parkeergarage dus dat was snel gepiept.
Hier zouden we drie nachten blijven, er waren wel honderden mensen in het gebouw (ik schatte dat het een oud ziekenhuis was). In onze dorm-rooms (16 man) sliepen Ian en Martin samen met hun maten. Het waren twee toffe schotten die wij vergezelde bij hun drinkpelletjes. Ze hebben mij en Alex kaarten struckjes geleerd, maar de helft zijn we vergeten omdat.. ja.. we speelde drinkspelletjes.
Onze kamergenoten hebben ons nog kneepjes geleerd over het illegaal slapen in hostels en het gebruikeken van openbaar vervoer. Wie weet ooit nog handig.
Melbourne zelf is een prachtige stad, het was veel europeser dan Sydney of Canberra. Canberra was zelfs een beetje een afknapper, erg gemaakt. Deze stad was zo groot maar tegelijkertijd had het veel kleine straatjes en iedereen was er erg vriendelijk.
Toen was het valentijnsdag, en er was een feest in de ro-bar (de bar uit het hostel). Ik heb die avond een Koreaans meisje leren kennen die zichzelf Jaqeline noemde maar eigenlijk anders heette. Hoe ze wel heette wist ik, eerst, maar nu niet meer. Ik heb het gehad over verschillen tussen culturen en dergelijke, dat was erg leuk, geestverrijkend.
Volgende dag.. weer op de weg! En we kwamen langs de twaalf apostelen, er stonden er nog maar elf, afknapper. Nee, het was erg mooi, het zijn eigenlijk maar stenen maar het ziet er heel mooi uit. Helaas verloor het zijn romantiek door de gigantische hoeveelheid toeristen en we waren vrij snel weer weg. Het was wel heel cool om het gezien te hebben, maar eigenlijk waren we alle drie te moe.
Nu zijn we in Port Fairy, op een camping. In melbourne hebben Alex en ik een tent gekocht en stoelen en andere leuke kampeer dingen. Nadat we een plek geregeld hadden op deze aangename camping en de tent opgezet hadden waren Alex en ik het er over eens dat we ons net onze vaders voelen, die dingen doen de vaders ook doen op vakantie.

Nu ik zo veel zie en doe denk ik vaak aan hoe fijn het zou zijn om jullie, mijn vrienden en familie, deze dingen ook te kunnen laten beleven. Ik wou dat jullie mijn geluk met me konden delen.

Ik hoop dat jullie dat via dit verhaal kunnen. Ik wou dat ik foto's had, maar het duurt erg lang ze op internet te zetten en waar ik nu ben kan het zelfs helemaal niet.

Ik wens jullie allen iets fijns toe, ook beter weer enzo. Jesse, Valentijn en Pap, een fijne verjaardag, als nog.

Veel liefs,

De blonde avonturier (met een coole hoed uit melbourne)



( P.S. Als er spelfouten zijn dat is dat omdat het verhaal zo lang is en ik geen zin heb het te verbeteren :D )